Gençligimde,bekarlığımdan ALINTILAR....

 "…Ayrılık değil, özlemek hiç değil; en büyük acı,bu giderek büyüyen boşlukmuş… En büyük dert kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilememekmiş… En büyük kayboluş sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş… İçimde bir ses durmadan, dünyanın sonu geldi, diyor. Dünyanın sonu bu halime öyle çok uyuyor ki,hiç üzülmeden, hiç korkmadan kabulleniyorum onu. Öylesine bencilim ki, dünyanın sonunu kendim gibi çok seviyorum.

Kendim, diyorum; oysa kendim diye bir şey var mı gerçekten, işte onu hiç bilmiyorum. Kendim deyince aklıma o sahipsiz sızı.Kendim             deyince, sen artık yaşama, sen artık bütün duygularını yitirdin, bir daha hiçbir zaman eskisi gibi sevemeyeceksin, diyen o ses geliyor aklıma. Kendim deyince, kimse beni bilmesin, tanımasın istiyorum. O büyük yanlışlarım, o büyük yanılgılarım aklıma gelince, sonsuza dek evime kapanmak istiyorum. Evimde kalıp, o büyük boşluğumu kapatmak istiyorum.

..yaşamla Ölüm Arasındaki O ince Çizgide Cambazlık Yapıyorum Bu Aralar..
. . . . Ayağım Kayınca Çığlıklar, Düzgün Yürüyünce Alkışlar kopuyor! . 

Düşünüyorumda herkesın böyle hissettigi zamanları eminim olmustur.Bende böyle zamnlardan gectim şimdi hatırladım ve o gunlerden yazmak istedim.o yüzden bu günlerimizi Unutmayalım Yadırgamayalım..HERSEY YOLUNA GİRİYO DÜZELİYO..SİZİN HAYATINIZDADA HERSEYİN YOLUNA GİRMESİ  DİLEGİYLE....