21 aralık 2010 günü girdin hayatımıza...Korkular ağrılar 9 ay süren zor bi hamilelik sonucu aldım seni kucağıma...Küçüçük bi bebektin..Sabaha kadar aglayan bi bebek..Anne nasıl olunur? Bebek nasıl bakılır? Nasıl doyurulur ?Nasıl giydirilir sorularının hiçbirini bilmeden geldin.İlkgözağrısı olarak geldin..İlk-imiz din.....Anne-Baba olmak güzeldi heyecanlıydı kafamıızn içi soru doluydu..Tabi o sezeryan acısıda cabasıydı..Sonra alıstık her anımız her her gecemız saat başı emzirme hikayelerimiz basladı...Ama güzeldide suratına bakınca gecıyodu hersey içimden diyodum yada bazen sesli bu benim mi diye...Evet benimDİN..BizimDİN...Derya-Volkan ailesinn en önemlisi en kıymetlisi oldun..Büyümeni izlemek mutluluk veriyordu..Bi okadarda uykusuzluk...Yorgunluk ama sevgi,aşk,bağlılıkta..Ama zor bi bebektin kabul etmek gerekirse,ağlayan uyumayı sevmeyen,az yiyen..Hele bebeğimizi alıp gezelim diye bi heves çıkıp -seni prensesler gibi yapıp-bi ağlamanla ki nasıl ağlama eve geldiğimiz günler çok oldu..Yada çok isteyip bi yere gitmeyi nilsu ağlar die yollardan döndügümüzde çok oldu..Olsun okadar kolaymı cocuk büyütmek tesellımizde hep vardı.Bide bebek arabasına hiç binmedin Nil Sum sen .Hep sasırdım bebek arabasına binmiş uyumuş bebekleri.. Hep heveslendim bebek arabasıyla giden anneleri..Nice zamanlar kucagımda uyudun koca AVMleri öle dolaştım..Ne sen vazgectin nede ben..Simdi koca kız oldun.2YAŞINA SAYILI GÜNLERİN KAldı..Sen için içimde güzel umutlu mutlu bi aileden doğan bi bebek olmanın gururu var..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder